subhashita

ವಿದ್ಯಾಕ್ಷಯ೦ ಯಾಸ್ಯತಿ ಕಾಲಪರ್ಯಯಾತ್

ಸುಬದ್ಧಮೊಲಾ ನಿಪತ೦ತಿ ಪಾದಪಾಃ|

ಜಲ೦ ಜಲಸ್ಥಾನಗತ೦ ಚ ಶುಷ್ಯತಿ

ಹುತ೦ ಚ ದತ್ತ೦ ಚ ತಥೈವ ತಿಷ್ಠತಿ||೪೩||

ಕಾಲವು ಗತಿಸಿದ೦ತೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯೆಯು ಕ್ಷಯವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೇರುಬಿಟ್ಟ ಹೆಮ್ಮರಗಳೂ ಉರುಳಿಬೀಳುತ್ತವೆ.ನದಿ, ಕೆರೆ, ಭಾವಿಗಳಲ್ಲಿ ನೀರೂ ಕೂಡ ಬತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹೋಮ ಮಾಡಿದ್ದು ಹಾಗೂ ದಾನ ಮಾಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.